Forma dokonywania rozliczeń pieniężnych pomiędzy bankami lub dwoma krajami. W pierwszym przypadku w izbie rozrachunkowej spotykają się codziennie przedstawiciele banków; każdy z nich przedstawia każdemu z pozostałych członków izby płatne u niego dokumenty, a ze swej strony otrzymuje od nich takiego samego rodzaju dokumenty płatne w jego banku. Przedstawiciele banków zestawiają kwoty należności i zobowiązań każdego uczestnika, kompensują salda wynikające z tych zestawień, po czym nieskompensowane salda wyrównywane są przez dokonanie odpowiednich zapisów na dobro lub w ciężar rachunku danego uczestnika w banku centralnym. Izby rozrachunkowe są jedną z metod ułatwiających i usprawniających bezgotówkowe obroty między bankami. Pierwszy clearing zorganizowano w Londynie już w połowie XVIII w. Zwykle clearing organizowane są przy oddziałach banku centralnego ? w miejscowościach, w których działa kilka lub kilkanaście banków. W Polsce wobec ześrodkowania obrotów pieniężnych i przekazowych w Narodowym Banku Polskim istnienie izb rozrachunkowych jest zbędne. Clearing jako system rozliczania należności i zobowiązań wynikających ze wzajemnych obrotów płatniczych między dwoma krajami, powstał w wyniku światowego kryzysu gospodarki kapitalistycznej w latach 1929?1933.